ghost recon future soldier

(oyun incelemesi değil beyler, raat olun. ama bi bölümle ilgili az buçuk spoiler içerir.)

> RESTART FROM LAST CHECKPOINT
> RETURN TO BRIEFING
> QUIT GAME

mouseun okunu seçenekler üzerinde gezdirirken ağız dolusu küfür ediyordum ubisoft'a. amınakodumun çocukları böyle oyun mu yapılır? zorlaştırıcaz diye bu kadar mı kasılır? siktimin ibneleri! lan yürüyoruz bildiğin, gökten bi mermi geliyo ölüyorum. sikicem böyle işi, dedim en sonunda. lan olm, bak şimdi. afrika'daki bi cia ajanı, oradaki silah kaçakçıları tarafından kaçırılıyor. adamlarda uyuşturucu, silah, kadın her bok var. bunu bi konteynıra koyuyorlar. siktimin yerinde konteynırın etrafı siper dolu. konteynırdan adamı çıkartırken arkamızdan helikopterle adam indiriyorlar. buraya kadar normal. lan amın feryadı, insansın sen insan! kodumun döl israfı! 4 kişi ortamıza ajanı alıp, allah allah nidalarıyla ordunun içine dalıyoruz. bu mu lan özel kuvvet mantığı? hani nerde senin o eğitimin? o etraftaki siperler? adam ajan amınakoyim. at siperin arkasına adamı, geç, çatış, ortamı temizle; temiz temiz gönder kargoyu. ama yok. ille bi mallık yapıcaz. bodoslama giricez içeri. sikeyim dedim böyle işi. hayır pcyi kapiyim diyorum, ulan merak da ediyorum şimdi, sonraki bölümde ne olucak, diye. oyun bağımlılığım olmasa tamam. ama napiyim, oturdum mu bitirmem gerekiyor. onu da zaten bi kaç günde falan bitirdim. normalinde 10 saatlik falan bir senaryosu var. ama işte parça pinçik oynayınca hikayeyi kaçırmış oluyosun. ama allah'tan fazla bi bok yok hikayede. haa, bu böyleydi demek ki, diyerek anlıyosun geri planı. genel olarak güzel oyun da; bazı bölümlerde özel kuvvet mantığı tamamen geri planda tutulmuş. bodoslama gir diyor sana. bu, operasyon anında takım arkadaşının sana yaklaşıp; hassiktir lan, susturucu takmayı unuttum, demesi gibi bişi. ubisoft, iyisin hoşsun ama şunları yapma be gözüm.

götü güzeldi

bensiz ilk adımını atarken arkasından bakmadım. gözüm götüne falan takılırdı belki. belki duygusal bir kaç söz ederdim kendi kendime. kahvemi fondipleyip masadan kalktım. kafamda deli sorular yoktu. bunu bekliyordum. istiyordum da açıkcası. eski bi arkadaşımla buluşmuştum. kız'dı. bi arkadaşı bizi bi kafede otururken görmüş. gitmiş, seni aldatıyor diye tutmuş getirmiş bunu. uzaktan göstermiş. biz de o sırada gülüp eğleniyoruz tabi. aldatıldığını düşünmüş. o günün akşamına kadar attığım iki mesaja cevap gelmemesine aldırmadım. aklımdan geçenler başka şeylerdi. buluştuğum arkadaşımla çok şeyden bahsedemedik haliyle. eski muhabbetler de bi yerde tıkanınca, bu yeni bulduğu çocuğu ballandıra ballandıra anlatmaya başladı. ben de ilgisiz dinliyorum. aklımdan bana ne amınakoyim, diye geçiriyorum. bana ne!!! siktimin yerinde, senin sevgilinin ne kadar süpersonik bi insan olduğunu mu konuşacağız? şimdi böyle düşünüyosun. ayrılınca süpersoniklikten sikkoluğa geçiş yapacak olan yine aynı kişi. bence ilişki de böyle bişi. bir insanın süpersoniklikten sikkoluğa geçiş süreci. o gece gelen mesajda yarın ilk buluştuğumuz yere gelmemi istiyordu. önemli bişi konuşacağımız kesindi yada retro yapmak istemişti. ertesi gün buluşmaya biraz geciktim. içeride bir masaya oturmuştu. eli titriyordu. düşünceli ve sinirli gibiydi. selam verdim. almadı. konuşacaklarımız var, dedi. konuşalım, deyip oturdum. ben sana ne yaptım, diye sordu. anlamsızca bakıyordum. ne demek şimdi bu amınakoyim, dedim içimden. sen dün nerdeydin? bi arkadaşımla buluştum. hani evdeydin? evde işlerim var diyordun? yahu öğleden sonra görüşmeyeli uzun zaman olan bi arkadaşım aradı, burdaysan buluşalım, dedi ve buluştuk. ne var bunda? bunu mu konuşacağız şimdi? hayır, beni arkadaşım diye yutturduğun o kalktakla aldatmanı konuşacağız! "ne aldatması amınakoyim ya? manyak mısın sen?" dememi beklediğine emindim. demedim. dinliyorum, dedim. dün arkadaşım aradı, sizi kafede güle oynaya görmüş, maşallah pek de samimiymişsiniz! beni çağırdı, görmek istiyosan gel, dedi. seni arıycaktım ama gidip görmek istedim. gördüğüm manzaranın beni ne kadar yaraladığını anlayabileceğine zerre ihtimal vermiyorum gerizekâlı! elin karısıyla kızıyla dolaşıyosun, bana yalan söylüyosun ve en kötüsü ben bunları biliyorum ve aldatılışıma şahit oluyorum! sesi giderek yükseliyordu. ağladı ağlayacaktı, titriyordu. usulca bir rüzgar saçlarını dalgalandırdı. gerçekten onu aldatmış olsaydım eğer, o kızın buna üstünlüğü olup olmayacağını düşünüyordum. saçları dalgalanınca gözüme güzel göründü. yan tarafta bir çift oturuyordu. gülüyorlardı. mutluydular. biz burada saçma bir konuyu tartışıyorduk. düşünmeye daldım. birkaç saniye içinde kızların ve erkeklerin suratlarını boyayıp, evde dizi çıkmış eşofmanlarını çıkarıp, marka kıyafetler, kokular ve bilimum kişisel bakım ürünü uyguladıktan sonra vitrine çıkarmaya hazır ettikleri vücutlarını düşündüm. ve o makyajlanmış vücutların içine hapsedilmiş, bir şey olma zorunluluğu hisseden, asla o şey olamayacak olan ruhlarını. yapılan pazarlıkları. tatmin edilen cinsel duygularını ve hırslarını... kendime geldiğimde, sorgulayan ve kızgın gözlerle bana bakıyordu. bir şey de gerizekâlı, bir şey de, diye bağırdı. irkildim. bunu beklemiyordum. seni aldatacağıma inanıyorsan, kapı orda, gidebilirsin, dedim. bir 10 saniye kadar durdu. hızla çantasını topladı ve bitti, buraya kadar, yeter artık, diyerek kalktı. arkasından bakmadım. ama baksaydım bile dön demeyecektim. kendimi savunmadım. ihtiyaç da duymadım. artık bir yabancıydım onun için. belki bir daha, bir yerde görseydim onu; güzel kız lan, götü de iyiymiş, derdim. bir yabancı gibi. iki yabancı birbirini ne kadar iyi tanıyabilir ki? bir daha hiç karşılaşmadık. ortak arkadaşlarımızdan haber falan da almadım. belki o almıştır, bilmiyorum. götü güzeldi, bir de rüzgarda savrulan saçları.

arpej

tellerin arasında olaşan parmakları gözüme takıldı. serin bir yaz akşamıydı. ortadaki büyük tabakta dilimlenmiş karpuzlara daha dokunan olmamıştı. yazlık bir evin bahçesindeki masanın etrafında toplanmıştık. aramızda ''yaz aşkı'' muhabbeti geçmesin diye sikik sikik ''naber kanka?'' diye söze giren kızlar vardı. kanka ayağı, göt ayağı amınakoyim. bunun bi açıklaması yok. oturduk. tabi telli çalgılardan zerre çakmayan ben; gitar çalan, saçları yapılı, 2 aylık fitness sonucu ''olmuş lan burası, baksana şiş şiş'' kıvamındaki vücuduyla yeni tanıştığım ve hakkında ''tam bir gerizekâlı'' diye düşündüğüm çocuğun gitar üzerinde gezinen parmaklarına dalmışım. yanımdaki arkadaşım beni çatalın ucuyla dürttü. noldu lan, dedim. bişi yok lan, burda mısın diye kontrol ettim, dedi. daldın gittin, ne düşünüyosun? hayır duygusal bişi de çalmıyoruz daha, dedi. sana ne amınakoyim, demek geldi içimden ama; yok bişi, demekle yetindim. sonra ara verdik. kareli, her yazlıkta en az bir tane bulunan şu muşamba gibi masa örtülerinden vardı masada. karpuz tabağındaki soğuk savaş başladı. herkes en kırmızısını, en çekirdeksizini kapmaya çalışıyordu. bi ara tiz bir sesin, kanka yeaaa, diyen çığlığını duydum. (gülüşmeler) gitar çalan elemanla, sağımda oturan kızın (bitchgirl) çatalları savaş esnasında birbirine girmiş. biz kendisine bitchgirl diyoruz, ama o beachgirl anlıyor. niye böyle diyorsunuz diye sorduğunda, plajdan eve girmiyosun kızım, ehehe, falan diyoruz. bu da yiyo tabi. oğlanın içinde hafif bi burukluk. belli ki piyasa yapmaya getirmiş gitarı. heveslenmiş. iş çıkar demiş. kanka yeaa'yı duyunca da kalbinden bişiler koptu gitti bence. o saatten sonra boku bokuna çalacağını, gidip evde porno izlese daha keyifli saatler geçireceğini düşündü kesin. yüzünde öyle bir hassiktir ifadesi vardı. karpuzu yedikten sonra bir sigara yaktım. şimdi geliyorum, diyerek masadan kalktım. sigara almaya gidiyordum ki; bizim spastik'i gördüm. (bu da puyol gibi işte.) naabıyon lan, dedi. iyidir lan, dedim, sen naabıyon? nolsun ya, çıktım dışarı biraz hava alayım diye, koduğumun havası da gavur amı amınakoyim, dedi. karpuz ye olm açılırsın, dedim. ya bırak allaşkına, sen nerden lan böyle? yav oturuyoduk şurda, çetoların yazlıkta. kafamda çetoların yazlıkla spastik yanyana gelince bi ampûl yandı. hassiktir lan, dedim içimden. olm bu piç, bizim beachgirl'e yazmıyo muydu lan, dedim. spastik, bitchgirl'ü duyunca; harbi mi lan, diye atıldı. yarra yedin, dedim, gitarlı çocuk. yarra yedin. saldım spastiği üstüne. sen git, ben sigarayı alıp geliyorum, dedim. markete bi 10 dakika yürüycem. bi iki bira mı alsam, falan diye düşünüyorum. gittim; abi, dedim, selamünaleyküm. ne selamı amınakoyim ya, dedi. 1 saat sonra sikişe gidicem. ne istiyosun, dedi. abi, dedim hayırdır, rus falan mı düşürdün? yok lan, dedi. türk bu türk. eşşek siksek yeri ya, naabıcan yoklukta idare ediyoruz, dedi. iki bira, bir paket de sigara aldım. dönerken baktım kızlar çıkmışlar evden. gidiyolar. çok muhabbetim olmadığından sormadım nolduğunu. tam eve girecekken kapıda bizim spastiği gördüm. noldu lan, dedim. kaçırdın mı kızları? yok amınakoyim, dedi. geldim, bi baktım. çatalları birbirine geçirmişler gülüp eğleniyolar. dedim sikerim öyle işi. kodumun piçine ''o çatalı götüne sokarım senin'' dedim. gel lan dışarı dedim. gelmedi ibne. orospu çocuğu. oha amınakoyim, dedim. naptın lan sen yarrak kafalı? kız çocuğa kanka falan diyo amınakoyim. sikip atmışsın ortamı, dedim. sikerim öyle kankalığı, dedi. neyse ben kaçıyorum moruk. o piç de kaçtı gitti zaten. çıkmadı dışarı, bi çıksa sokucaktım o çatalı götüne, piç herif, dedi. hızlı adımlarla evine doğru yollandı. içeri girdim. çeto bana baktı. amınakoyim nerden çıktı lan bu spastik, dedi. ne biliyim olm, dedim. biliyosun bitchgirl'e vurgun. geçerken görünce atlamıştır içeri, dedim. hay sikeyim böyle işi, dedi. biraların birini uzattım. hadi madem, bari masa boş kalmasın, dedim. dertsiz geçen günlerin şerefine! çın sesine karışan kuş seslerini dinledim. cırcır böceklerini. ulan, dedim, içimden; ne bir kadınla yatmak, ne bir çatalı birinin götüne sokmak, ne gitarla piyasa yapmak beni bu kadar mutlu edemezdi. sessizlik ve huzur. teşekkürler spastik. seni biraz kullandım ama olsun. kodumun arpejci liselisinden kurtulduk. kanka ayağına kaşarlık yapan kızlardan da. 5 dakika sonra zeki müren'in berrak sesi kuşların, uzaktan gelen dalgaların sesine, rüzgarın hafif uğultusuna, yaprakların hışırtısına karışıyordu. yıldızlarla dolu gökyüzüne bakıp derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapayıp, kendimi huzurun içine bıraktım.

bir yudum daha

içimdeki sigara yakma isteğini bastırmaya çalıştım. birini daha yeni bitirmiştim. daha önce çok kereler, başka sebepler için geldiğim bu şehre bu kez onun için gelmiştim. şehri çok bildiğim söylenemezdi. çok gezmemiştim. aklım allak bullaktı. biramdan bir yudum daha aldım. ellerimi açarak, sanki yüzyılın en önemli konuşmasını yapacakmış gibi hazırlandım. geceki mesajlardan, yahut ilk izlenimlerden masadan olumlu bir sonuç alarak kalkmayacağımı biliyordum. bu yüzden aslında konuşmamızın da bi mantığı yok gibi geldi önce. ancak bu kadar yolu bir kez olsun oturup konuşmadan kalkıp gitmek için tepmemiştim. derin bir nefes alıp konuşmaya girdim. beni biliyosun, senle ilgili düşüncelerimi, duygularımı biliyosun. aslında ben senden bi cevap bekliyorum şu anda. sanki sonucun ne olacağını bilmiyormuş gibi, son umut kırıntılarımı tüketmek için sormuştum bu soruyu. kendime inandırmak istediğim hayali, birazdan kulaklarımda yankılanacak bu acı kararla öldürmeyi planlamıştım. çünkü ancak bu şekilde bu hayal denizinde boğulmaktan kurtulacaktım. su beni içine çekiyordu. kendimi anlatmaya çalıştım. dinledi. bahanelerden temizdim. ya anlattım ama o anlamadı, yada ben anlatamadım. orada; hayır olmaz, cevabı değildi önemli olan. sadece lafı eveleyip geveleyip, biraz daha uzatıp, o güzelliği seyretmek istiyordum. bir an bile değerliyken hayatta, güzel geçen bir zaman dilimi paha biçilemezdi. sevgilim olmasını isterdim. istedim de. ancak bu biraz his işi. biraz karşılık işi. platonik platonik nereye kadar amınakoyim?! hayalimdeki kıza o kadar yaklaşmıştım ki, karşımda duruyordu. oradaydı. elimi uzatsam tutacaktım. tokat yemekten korktum ve kendimi tuttum. (korkumu sikeyim). belki yiyeceğim o tokat onu hiç unutmamamı da sağlayacaktı. bi yandan iyi oldu diye de düşünmeden edemedim. bu şehrin havasını, suyunu, sokaklarını hiçbir şeyini sevmiyorum. daha önceden bir yaram vardı bu şehirde. her şeyimin boktan gittiği bir şehirdi burası. yaptığım işi bıraktıktan sonra bir daha uğramamak için söz vermiştim kendime. bir şekilde buraya çekiliyordum. konuşma benim için kısa, dünya için uzun sürdü. bir şekilde biteceğini ikimiz de biliyorduk. ertesi günün gelmesini bir yandan istiyor, bir yandan istemiyordum. bu şehirden ayrılacaktım. iyi bir şeydi bu. bir daha onu göremeyecektim. bu da en kötüsüydü. metroyla süren yolculuk anında başımı cama yasladım. metro yolunun duvarlarına takıldı gözlerim. kafamda düşünceler esmiyordu. sadece veda sözcüklerini hayal ediyordum. ikimiz de birbirimizin ne kadar süper birer insan olduğumuzu ama bu iki süper insanın bir araya gelemeyeceğini söyleyecektik. sebep kısmı boş bırakılacaktı. puanlamaya dahil değildi orası. terminalden otobüslerin çıktıkları yola doğru yönlendim. bir yarım saat kadar yürüdükten sonra ana yola çıktım. gelen geçen kamyonlara otostop çektim. 3. kamyon durdu. karpuz taşıyordu. şöförü konuşturmaya yönelik sorular sordum. yeni bir hikaye dinliyordum. hepsine benzer; hepsinden farklı. susmak için uygun bir zaman değildi. gitmek istediğim yere vardığımda 4,5 saat geçmişti. biraz vakit geçtikten sonra hoşçakal'lı, son'lu veda mesajını attım. bir de şarkı armağan ettim. aklımda ise başka bir şarkı çalıyordu. ne olursa olsun, su akıp yatağını buluyordu. seni tanımak güzeldi, dedim. seni de tanımak çok güzeldi, çok iyi birisin, dedi. bu faslı uzatmak acı verici oluyordu. bu yüzden, hoşçakal, diyerek konuyu kapatmak istedim. beklediğimden farklı bir cevap değildi gelen: hoşçakal. şimdi bir sigara daha yakmanın vakti gelmişti. çakmak tütünü yakarken çıkan çıtırtıyı duydum. derin bir nefes aldıktan sonra camdan berrak gökyüzünü seyre daldım.